de Weerd
schilderijen
Erftemeijer
beelden
Buit
schilderijen
Klik op de foto's voor een groter beeld
| |
|
|
| Gerrit de Weerd schilderijen |
Peter Erftemeijer beelden |
Thijs Buit schilderijen |
In Galerie De Kapberg in Egmond aan den Hoef is tot en met zondag 16 mei 2004 een expositie te zien van bronzen beelden van Peter Erftemeijer, schilderijen van Thijs Buit en aquarellen, schilderijen en grafiek van Gerrit de Weerd.
De bronzen beelden van Peter Erftemeijer verraden zijn vorming als klassiek beeldhouwer. Te zien zijn mensfiguren ten voeten uit, enkele portretten en beelden van paarden. Kenmerkend voor al zijn werk, van zeer klein formaat tot meer dan levensgroot, is het expressieve, bijna robuuste karakter ervan. Altijd laat Erftemeijer de fysieke kracht van een beweging zien. Stevig gebouwde, steigerende paarden zijn één brok samengebalde energie. Mensen in alledaagse situaties zoals badende vrouwen en figuren die onderweg zijn, worden betrapt in hun bezigheid en tot stilstand gebracht in een ongeposeerde houding. Enkele baadsters balanceren op één been, hun lichaam gedraaid waardoor het een bijzondere spanning krijgt. Ook zijn er een aantal "lopende mannen", soms in een groep zich ergens heen begevend, soms eenzaam en vermoeid, bijna verloren voortsjokkend. Hun openvallende lange jas waait op in de wind.
Gerrit de Weerd is een veelzijdig kunstenaar, hij toont zowel schilderijen, aquarellen als linoleumsneden. Zijn landschappen, interieurs en stillevens hebben een zekere intimiteit - zowel zijn manier van schilderen als het bescheiden formaat van zijn werk dragen hiertoe bij. De composities bestaan vaak uit een min of meer losse structuur van lijnen die de contouren aanduiden van een landschap met wat huizen, of de voorwerpen in een stilleven. Vlakken zijn ingevuld met aardkleuren, warm roodbruin, oker en kobaltblauw. Zijn schildertechniek laat onderliggende lagen nog deels zichtbaar, maar vaak wordt verdere detaillering juist aan het oog onttrokken. Dat de Weerd de kunst van het weglaten kan toepassen is ook goed te zien in zijn aquarellen. Met hun transparante kleurvlakken van boomgroepen en huizen hebben zij ondanks de vrij stevige penseelstreken een los, bijna vluchtig karakter.
De schilder Thijs Buit typeert zijn manier van werken zo: "Een landschap moet niet alleen gezien, maar ook ondergaan worden. Na verloop van tijd duiken dan elementen en symbolen op en zo ontstaan nieuwe landschappen." Het landschap is aanleiding, aanzet tot een scheppingsproces dat zich door hem en voor hem ontrolt. Buit laat zich meevoeren en geeft zich onvoorwaardelijk over. Zijn persoonlijke belevingswereld, zijn emoties, twijfels, fascinaties spelen hierbij een belangrijke rol. Hij keert het landschap als het ware binnenste buiten. Elementen en symbolen gaan in de compositie een eigen leven leiden en worden zo tot hoofdzaak verheven. Krachtig geschilderde grote kleurvlakken in oker, olijfgroen en diepblauw worden veelal afgebakend met brede zwarte verfstreken. In het landschap wordt een huizenrij tot een abstract vlak, de eigen identiteit vervaagt, de locatie niet meer te achterhalen. Wat blijft is een mysterieus landschap in laat daglicht of schemer, wanneer kleuren een donkere gloed krijgen. [DJG]