tekeningen
schilderijen
houtskoolobjecten
Klik op de foto's voor een groter beeld
| |
|
|
| Peter Dam tekeningen |
Geeske Walsma schilderijen |
Marjoke Staal houtskoolobjecten |
Deze tentoonstelling exposeren drie kunstenaars in Galerie De Kapberg: Peter Dam met tekeningen, Marjoke Staal met houtskoolobjecten en Geeske Walsma met schilderijen.
Marjoke Staal toont bijzondere objecten van houtskool, een voor beelden zeer ongewoon materiaal. Ongewone materialen gebruikt ze wel vaker, getuige het kunstwerk van chocolade dat ze een paar jaar geleden maakte. In de Kapberg zijn schaal- of vaasvormen van groot formaat te zien, die zorgvuldig zijn opgebouwd uit kleine en grote brokken houtskool. Soms doen ze denken aan broze kristalstructuren die zorgvuldig zijn losgetikt uit een weerbarstig gesteente, andere objecten roepen de associatie op van een koraal of een vogelnest. De objecten lijken door hun schaalvorm te zweven, toch zijn ze veel zwaarder dan ze lijken omdat hun basis uit een laagje cement bestaat. Het ritme in het matzwarte oppervlak laat vele facetten van zwart zien en glinstert hier en daar geheimzinnig.
Geeske Walsma heeft in de loop der jaren een rijke verzameling schetsboeken aangelegd, want getekend heeft ze altijd. Tekenen is (...) "de directe omzetting van de waarneming, de gedachte of emotie in de vorm." De tekeningen gaan vooraf aan haar schilderijen. Haar werk is in de loop der jaren na een figuratieve start gaandeweg abstracter geworden, waarna een periode kwam met een meer organische vormgeving. Haar recente werk lijkt in de eerste plaats een onderzoek naar de mate van abstractie van organische vormen - gebaseerd op bijvoorbeeld bloemvormen - en van kleur bovenop kleur. Een voorbeeld is het werk "Lathyrus odorosa", dat door de grote kleurvlakken en heldere kleuren een grote decoratieve kracht heeft.
Peter Dam laat een serie tekeningen zien in Oostindische inkt. Inspiratie vindt hij in de natuur, van het ritme van rijen bomen tot de vele gedaanten van een simpel blad. In de serie "De schuine laan" geeft hij ons een blik in een ogenschijnlijk eindeloze laan met bomen. Een steeds dichter vertakt netwerk van stammen en takken trekt ons als het ware het diepe perspectief van het onpeilbare bos in. Opvallend is de veranderende structuur in de compositie. Van dichtbij een open raster van lijnen met een bijna architectonisch karakter, gaandeweg overlopend in een verstrengeling van in elkaar gegroeide takken. De lijnen zijn teer, bijna kwetsbaar. Het maakt zijn werk transparant en licht. [DJG]